ادامه ترجمه درس 1 عربی یازدهم انسانی

پاسخ و معنی متن درس اول عربی یازدهم انسانی سلام بچه‌ها! درس اول با پندهای ارزشمند و حکیمانه حضرت لقمان شروع می‌شه. لقمان شخصیتیه که خدا در قرآن به خاطر حکمت و دانایی‌اش از او یاد کرده. بیایید با هم ببینیم این مرد دانا چه نصیحت‌های مهمی به پسرش کرده: لقمان حکیم، مردی دانا بود که در قرآن از او یاد شده و با حضرت داوود (ع) هم‌عصر بود و به «حکیم» شهرت داشت. سفارش‌های لقمان یکی از داستان‌های قرآنی است که به حکمتی که خداوند به او بخشیده، اشاره می‌کند: «و ما به لقمان حکمت دادیم». حکمت‌ها و موعظه‌های او از بزرگ‌ترین‌ها به شمار می‌آید. بر اساس کتاب‌های تفسیر، لقمان بنده‌ای حبشی بود و گفته شده که چوپان بوده است، ولی خداوند متعال با حکمت بر او نعمت بخشید. لقمان به خاطر سفارش‌هایی که به پسرش کرد، مشهور شد. مهم‌ترین این سفارش‌ها، سخن او به پسرش است: «و آنگاه که لقمان به پسرش در حالی که او را موعظه می‌کرد، گفت: ای پسر عزیزم! به خدا شرک نورز، بی گمان شرک ستمی بزرگ است.» سپس به او گفت: «ای پسر عزیزم! نماز را برپا دار.» و از دیگر سفارش‌های ارزشمند او به فرزندش این بود: «و با تکبر رویت را از مردم برنگردان» که معنایش این است که بر مردم تکبر نکن. و همچنین از سفارش‌های اوست: «و در زمین با ناز و خودپسندی راه نرو، زیرا خداوند هیچ متکبر فخرفروشی را دوست ندارد.» او را از با تبختر راه رفتن بازمی‌دارد. سپس به او گفت: «و صدایت را پایین بیاور» یعنی وقتی صحبت کردی، صدایت را بلند نکن؛ زیرا از بلندترین و زشت‌ترین صداها، صدای خران است. همچنین فرزندش را به تقوای الهی، دوری از دروغ و غذا خوردن در حالت سیری سفارش کرد. این‌ها بخشی از حکمت‌ها و سفارش‌های سودمندی بود که خداوند در قرآن از لقمان یاد کرده است.

پاسخ و معنی واژه نامه درس اول عربی یازدهم انسانی بچه‌های عزیز، یاد گرفتن کلمات جدید، کلید اصلی برای فهمیدن متن درس و موفقیت در امتحانه. سعی کنید این کلمات رو در جملات درس به خاطر بسپارید تا بهتر در ذهنتون بمونه. * **أَغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ**: صدایت را پایین بیاور (فعل امر) * **اقْصِدْ**: میانه‌روی کن (فعل امر) * **أَقِمْ**: بر پای دار (فعل امر، مثل «أَقِمِ الصَّلاةَ») * **أَنْكَر**: زشت‌ترین (اسم تفضیل) * **انْهَ**: باز دار (فعل امر) * **أوصى**: سفارش کرد (فعل ماضی) * **اوْمُرْ**: دستور بده (فعل امر) * **إِيَّاهُ**: به او (ضمیر) * **تبختر**: با ناز راه رفتن، فخرفروشی (مصدر) * **تَجَنَّب**: دوری کردن (مصدر) * **تشير**: اشاره می‌کند (فعل مضارع) * **تُعَدُّ**: به شمار می‌آید (فعل مضارع مجهول) * **حمير**: الاغ‌ها (جمعِ «حمار») * **خد**: گونه، صورت * **راعي**: چوپان * **شَبَع**: سیری * **عاصر**: هم‌عصر بود، معاصر بود (فعل ماضی) * **عُرِفَ بِـ**: معروف بود به (فعل ماضی مجهول) * **فخور**: بسیار فخرفروش * **قيم**: ارزشمند * **قيل أَنَّ**: گفته شد که... * **إنَّ**: قطعاً، بی گمان (حرف تأکید) * **لا تُصَعِّرْ خَدَّكَ**: رویت را با تکبر برنگردان (نهی) * **لا تَمْشِ**: راه نرو (نهی) * **مختال**: متکبر، خودپسند * **مَرَحاً**: با خوشی و غرور * **مَشْي، مِشْية**: راه رفتن * **منگر**: کار ناپسند، منکر * **مَنَّ**: نعمت بخشید (فعل ماضی) * **وَهَبَ**: بخشید (فعل ماضی) * **يَعِظُ**: پند می‌دهد، موعظه می‌کند (فعل مضارع)